Name: El Paso Back Clinic | Spine Specialists - El Paso, TX
Price range: $$

Receptoren, hersenstampaden en ruggenmergkanalen El Paso, TX. | Deel I

by Dr. Alex Jimenez DC, APRN, FNP-BC, CFMP, IFMCP | klinische Neurofysiologie

El Paso, Texas. Chiropractor, Dr. Alexander Jimenez bespreekt de anatomie van zenuwvezels, receptoren, ruggengraatkanalen en hersenbanen. Regio's van de Centraal zenuwstelsel (CNS) coördineer verschillende somatische processen met behulp van sensorische inputs en motoroutputs van perifere zenuwen. Belangrijke gebieden van het CZS die een rol spelen bij somatische processen zijn gescheiden in de hersenstam van het ruggenmerg. Sensorische paden die perifere sensaties naar de hersenen brengen, worden een oplopend pad of kanaal genoemd. Verschillende sensorische modaliteiten volgen specifieke paden door het CZS. Somatosensorische stimuli receptoren activeren in de huid, spieren, pezen en gewrichten door het hele lichaam. De somatosensorische paden zijn verdeeld in twee afzonderlijke systemen op basis van de locatie van de receptorneuronen. Somatosensorische prikkels van onder de nek rennen langs de sensorische paden van de spinal corden de somatosensorische prikkels van de hoofd en nek reizen door de hersenzenuwen.

ANATOMIE VAN RECEPTOREN, ZENUWVEZELS, SPINAALKOORD-TRACTEN EN HERSENSTEMPATHWAYS

RECEPTOREN EN RECEPTOR GEBASEERDE THERAPIE

NEURONS HEBBEN DRIE DINGEN NODIG OM TE OVERLEVEN!

FUNCTIONELE NEUROLOGIE BELANGRIJKE BEGRIPPEN

De cel heeft drie dingen nodig om te overleven.

Zuurstof, glucose en stimulatie.
Stimulatie = Chiropractie, lichaamsbeweging, etc.
Stimulatie leidt tot neuronale groei
Neuronale groei leidt tot plasticiteit
Subluxaties veranderen de frequentie van het vuren van neuronen
Activering van één kant stimuleert (meestal) het ipsilaterale cerebellum en de contralaterale cortex
Een goede stimulatie KAN pijn verminderen.

CHIROPRAKTIJK IS OP RECEPTOR GEBASEERDE THERAPIE

INLEIDING

De voortdurende activiteit en output van het CZS worden sterk beïnvloed, en soms min of meer bepaald, door binnenkomende sensorische informatie.
De basis van deze binnenkomende sensorische informatie is een reeks sensorische receptoren, cellen die verschillende stimuli detecteren en als reactie daarop receptorpotentialen produceren, vaak met verbazingwekkende effectiviteit.

De gezondheid van het neuron speelt echter een grote rol in hoe neuronen receptorpotentialen kunnen produceren, het uithoudingsvermogen van het neuron en het vermogen om plasticiteit te creëren.
�Neuronen die samen vuren, verbinden zich.� Hebbiaanse theorie

SOORTEN RECEPTOREN

Chemoreceptoren
Geur, smaak, interoceptoren
Thermoreceptoren
Temperatuur zone(s)
mechanoreceptoren
Cutane receptoren voor aanraking, auditieve, vestibulaire, proprioceptoren
nociceptoren
Pijn

ONDERDELEN VAN RECEPTOREN

Hoewel hun morfologieën sterk variëren, hebben alle receptoren drie algemene delen:

1. Ontvangstgebied
2. Gebied rijk aan mitochondriën

De gezondheid van de neuronen in de receptoren zal de reactie op stimulatie bepalen

3. Synaptisch gebied om berichten door te geven aan het CNS

ONTVANGSTENDE VELDEN

Dit zijn specifieke gebieden in de periferie waar de toepassing van een adequate stimulus ervoor zorgt dat de receptoren reageren.
Neuronen in opeenvolgende niveaus van sensorische paden (neuronen van de tweede orde, thalamische en corticale neuronen) hebben ook receptieve velden, hoewel ze aanzienlijk uitgebreider kunnen zijn dan die van de receptoren.

TRANSDUCTIE

Sensorische receptoren gebruiken ionotrope en metabotrope mechanismen om receptorpotentialen te produceren

Sensorische receptoren zetten een fysieke stimulus om in een elektrisch signaal - een receptorpotentieel - dat het zenuwstelsel kan begrijpen.
Sensorische receptoren zijn vergelijkbaar met postsynaptische membranen omdat hun adequate stimuli analoog zijn aan neurotransmitters.

DE DIAMETER VAN EEN ZENUWVEZEL IS VERBONDEN MET ZIJN FUNCTIE

GROTER = SNELLER

Grotere vezels geleiden actiepotentialen sneller dan kleinere vezels.

EEN? vezels zijn de grootste en snelst geleidende gemyeliniseerde vezels.
De langzaamst geleidende vezels van het lichaam zijn de C-vezels

RECEPTOREN IN SPIEREN EN GEWRICHTEN DETECTEREN DE STATUS VAN DE SPIER EN POSITIE VAN DE LEDematen

SPIERSPINDELS

Spierspoeltjes (Fig. 9-14) zijn lange, dunne rekreceptoren die verspreid zijn door vrijwel elke dwarsgestreepte spier in het lichaam.

Deze spierspoeltjes voelen spierlengte en proprioceptie ('eigen' waarneming).
Ze zijn in principe vrij eenvoudig, bestaande uit een paar kleine spiervezels met een capsule die het middelste derde deel van de vezels omgeeft.
Deze vezels worden intrafusale spiervezels genoemd (fusus is Latijn voor 'spindel', dus intrafusaal betekent 'in de spil'), in tegenstelling tot de gewone extrafusale spiervezels ('buiten de spil').
De uiteinden van de intrafusale vezels zijn bevestigd aan extrafusale vezels, dus wanneer de spier wordt uitgerekt, worden de intrafusale vezels ook uitgerekt.
Het centrale gebied van elke intrafusale vezel heeft weinig myofilamenten en is niet-contractiel, maar er zijn wel een of meer sensorische uiteinden op aangebracht.
Wanneer de spier wordt uitgerekt, wordt het centrale deel van de intrafusale vezel uitgerekt, worden mechanisch gevoelige kanalen vervormd, het resulterende receptorpotentieel verspreidt zich naar een nabijgelegen triggerzone en een reeks impulsen ontstaat bij elk zintuiglijk einde.

GOLGI PEESORGANEN

Golgi-peesorganen zijn spoelvormige receptoren die aan deverbindingen tussen spieren en pezen. Ze zijn vergelijkbaar met Ruffini-uiteinden in hun basisorganisatie, bestaande uit verweven collageenbundels omgeven door een dunne capsule (Fig. 9-16).
Grote sensorische vezels komen de capsule binnen en vertakken zich in fijne uitsteeksels die tussen de collageenbundels worden ingebracht. Spanning op de capsule langs zijn lange as knijpt deze fijne processen samen en de resulterende vervorming stimuleert ze.

Als er spanning in een pees wordt opgewekt door de aangehechte spier te laten samentrekken, blijken peesorganen veel meer te zijn�gevoelig en kan zelfs reageren op de samentrekking van slechts een paar spiervezels.
Zo bewaken Golgi-peesorganen heel specifiek de spanning die wordt gegenereerd door spiercontractie en komen in het spel wanneer
n er moeten fijne aanpassingen in de spierspanning worden gemaakt (bijvoorbeeld bij het hanteren van een rauw ei).

ï ¿½

Het werkingsmechanisme van de Golgi-peesorganen is dus heel anders dan dat van de spierspoeltjes (Fig. 9-17). Als een spier isometrisch samentrekt, wordt er spanning gegenereerd over zijn pezen, en de peesorganen signaleren dit; de spierspoeltjes signaleren echter niets omdat de spierlengte niet is veranderd (ervan uitgaande dat de activiteit van de gamma-motorneuronen ongewijzigd blijft).
Daarentegen een ontspannen spier kan gemakkelijk worden uitgerekt en de spierspoeltjes schieten; de peesorganen ervaren echter weinig spanning en blijven stil. Dankzij deze twee soorten receptoren kunnen de lengte en spanning van een spier tegelijkertijd worden gecontroleerd.