ClickCease
+ 1-915-850-0900 spinedoctors@gmail.com
Pagina selecteren
Omgaan met primaire slapeloosheid: strategieën voor een goede nachtrust

Omgaan met primaire slapeloosheid: strategieën voor een goede nachtrust

Kan het aanleren van gezonde slaapgewoonten bijdragen aan een betere slaap en een betere algehele gezondheid bij mensen met slaapproblemen?

Omgaan met primaire slapeloosheid: strategieën voor een goede nachtrust

Primaire slapeloosheid

Slapeloosheid treft de meeste volwassenen op een bepaald punt in hun leven. Primaire slapeloosheid is een vrij veel voorkomende aandoening die wordt gekenmerkt door slaapproblemen, en soms kan het zonder behandeling worden opgelost. Een diagnose van primaire slapeloosheid betekent dat er geen reden is om je zorgen te maken dat een medisch of psychologisch probleem slaapproblemen veroorzaakt. Secundaire slapeloosheid is het resultaat van bijwerkingen van medicijnen of medische of psychologische problemen. Personen hebben echter mogelijk een diagnostische evaluatie nodig, inclusief bloedonderzoek of een slaaponderzoek van een nacht, om een ​​onderliggende oorzaak voor aanhoudende slapeloosheid te bepalen. Het beheren van levensstijlgewoonten is meestal effectief voor de verlichting van primaire slapeloosheid. Als dat niet werkt, kan medische behandeling worden aanbevolen.

Symptomen

Primaire slapeloosheid betekent dat je niet genoeg slaapt. Mensen met primaire slapeloosheid slapen gemiddeld zes uur per nacht. (Flynn-Evans EE et al., 2017). Ze doen dat vaak woelen en draaien of vaak uit bed komen. Meestal maakt primaire slapeloosheid het moeilijk om in slaap te vallen en/of door te slapen. Mensen kunnen gemakkelijk wakker worden door triggers zoals geluiden of zelfs zonder triggers. Slaapgebrek kan leiden tot verschillende gezondheidsproblemen wanneer ze wakker zijn. Symptomen van slapeloosheid vermoeidheid zijn onder andere: (Salisbury-Afshar E. 2018)

  • Problemen met wakker worden in de ochtend
  • Constant geeuwen
  • Je de hele dag moe en slaperig voelen
  • Gebrek aan energie voor fysieke activiteit
  • Gebrek aan motivatie
  • Honger
  • Moeite met concentreren
  • Prikkelbaarheid
  • Hoofdpijn
  • Hypersomnie of in slaap vallen overdag
  • Gevoeligheid voor geluid of licht als je wakker bent
  • Aanvallen van hyperactiviteit
  • Springerigheid
  • Snel gealarmeerd of bang zijn

Individuen kunnen deze symptomen een paar dagen achter elkaar ervaren en verdwijnen de dag na een goede nachtrust of na een dutje. Er zijn momenten waarop vermoeidheid kan helpen bij het in slaap vallen, wat helpt om slapeloosheid op te lossen.

Complicaties

Individuen kunnen ernstige angst en nood ontwikkelen over het feit dat ze niet genoeg slaap krijgen. Deze angst is meestal ernstiger voor het slapengaan of midden in de nacht, maar de zorgen kunnen ook overdag aanhouden. Aanhoudende slapeloosheid en chronisch slaapgebrek kunnen leiden tot depressie en de geest en het lichaam vatbaar maken voor gezondheidscomplicaties.Zon, Q., & Tan, L. 2019) Onvoldoende slaap wordt in verband gebracht met een verminderde werking van het immuunsysteem, obesitas en hartziekten.Hung CM et al., 2018)

Oorzaken

Het raadsel van primaire slapeloosheid is dat het geen identificeerbare oorzaak heeft, maar bepaalde risicofactoren maken individuen vatbaarder voor primaire slapeloosheid. De aandoening blijft het hele leven van een persoon bestaan, vaak verergerend of verbeterend gedurende maanden of jaren. Primaire slapeloosheid kan vaker voorkomen bij mensen die familieleden hebben met slapeloosheid. Onderzoek heeft aangetoond dat, hoewel primaire slapeloosheid niet wordt veroorzaakt door psychiatrische problemen, de neiging tot stress of een persoonlijkheid die vatbaar is voor zorgen, predisponerende factoren kunnen zijn.Hung CM et al., 2018)

circadiane ritme

Uit onderzoek is gebleken dat primaire slapeloosheid verband houdt met onregelmatigheden in het circadiane ritme. Het kan het gevolg zijn van het feit dat mensen eerder in diepere slaapfasen vallen dan mensen die de aandoening niet hebben (Flynn-Evans EE et al., 2017). Het kan echter lastig zijn om te weten of vroege diepe slaap een oorzaak of een gevolg is van primaire slapeloosheid. Dit komt omdat slaapgebrek ook kan leiden tot abrupte of snelle aanvang van diepe slaap.

Diagnose

Genoeg slaap krijgen is een veelvoorkomende zorg gedurende het hele leven. Het diagnosticeren van primaire slapeloosheid omvat verschillende stappen. Een van de belangrijkste onderdelen van het identificeren van slapeloosheid is het bepalen of het individu meer slaap nodig heeft dan hij krijgt. Voor individuen die niet in staat zijn om de juiste hoeveelheid slaap te krijgen, is het tweede aspect van de diagnose van primaire slapeloosheid gericht op het vinden van de reden voor hun gebrek aan slaap. Diagnostische tests meten slapeloosheid en de effecten ervan en omvatten:

Slaapstudie

  • Een polysomnogram is een slaaponderzoek waarbij de hersenactiviteit, spieractiviteit en ademhaling gedurende de nacht worden gemeten.
  • Bij primaire slapeloosheid wordt verwacht dat het polysomnogram een ​​verminderde slaap en normale ademhalingspatronen laat zien.Zon, Q., & Tan, L. 2019)

Kwaliteitsindex van de Slaapkwaliteit van Pittsburgh

  • De PSQI is een vragenlijst waarmee u zelf uw slaap kunt beoordelen.
  • Het helpt bij het identificeren van slaappatronen en problemen, zoals het vaak naar het toilet gaan 's nachts.

Meerdere Sleep Latency Test

  • Een MSLT is een onderzoek naar dutjes overdag, waarbij deelnemers worden gemonitord om te bepalen hoe snel ze in slaap vallen.
  • De testresultaten zijn een weerspiegeling van uw slaapgebrek.

Deze onderzoeken helpen beoordelen of een individu niet genoeg slaap krijgt en wat voor soort slaaponderbreking wordt ervaren. Andere tests kunnen screeningvragenlijsten of andere beoordelingen van emotionele problemen zoals depressie en angst omvatten. Soms zijn individuen zich bewust van deze problemen, maar negeren ze symptomen van depressie en angst, en in plaats daarvan manifesteren ze zich als slapeloosheid.

Onderliggende oorzaken uitsluiten

Medische oorzaken van slapeloosheid kunnen zijn: (Guo HM et al., 2017)

  • Schildklier aandoening
  • Leverziekte
  • Dementia
  • Rusteloze benen syndroom
  • Ademhalingsproblemen.

Individuen moeten mogelijk tests ondergaan om te bepalen of een van deze onderliggende problemen bijdraagt ​​aan hun slapeloosheid. Individuele medische symptomen en lichamelijk onderzoek zouden de diagnostische tests sturen.

Slaaphygiënegewoonten

Mensen kunnen beginnen met het maken van kleine aanpassingen in hun levensstijl om hun slaap te reguleren. De sleutel is om dingen te vermijden die verhinderen dat je in slaap valt wanneer je dat wilt. Gezonde gewoontes zijn onder andere:

  • Vermijd cafeïne in de middag of avond.
  • Vermijd alcohol.
  • Vermijd dutjes overdag.
  • Zet geen telefoon, computer of televisiescherm aan in de slaapkamer voordat u gaat slapen.
  • Vermijd fel licht gedurende enkele uren voor het slapengaan.
  • Plan taken in, zodat u er zeker van bent dat u alles gedaan hebt voordat u gaat slapen.
  • Zorg dat je voldoende eet, zodat je niet met een hongertje naar bed gaat.
  • Eet niet zoveel dat je een opgeblazen gevoel krijgt voordat je naar bed gaat.
  • Doe enkele uren voor het slapengaan wat lichte oefeningen.

Medische behandeling

Als levensstijlgewoonten niet helpen om slapeloosheid te verlichten, praat dan met een zorgverlener over medische therapie. Sommigen merken een voordeel van behandeling met niet-voorgeschreven strategieën zoals counseling, cognitieve gedragstherapie voor slapeloosheid (CGT-I) of acupunctuurDeze benaderingen kunnen een langduriger effect hebben zonder het risico op bijwerkingen.Salisbury-Afshar E. 2018) Een zorgverlener kan melatonine aanbevelen of medicijnen voorschrijven, zoals antidepressiva, antihistaminica of benzodiazepinen.

Letsel Medische Chiropractie en Functionele Geneeskunde Kliniek

Het navigeren door slapeloosheid kan een uitdaging zijn, maar het begrijpen van het behandelingsproces kan het individu aanzienlijk helpen. Een zorgverlener kan de meest effectieve behandelingsstrategieën bepalen. Dit kan fysiotherapie, rust, gezondheidscoaching en medicatie omvatten. Het is mogelijk om deze beperkingen te overwinnen. Injury Medical Chiropractic and Functional Medicine Clinic werkt samen met primaire zorgverleners en specialisten om een ​​optimale gezondheids- en welzijnsoplossing te ontwikkelen. We richten ons op wat voor u werkt om pijn te verlichten, de functie te herstellen, letsel te voorkomen en problemen te helpen verzachten door aanpassingen die het lichaam helpen zichzelf opnieuw uit te lijnen. Ze kunnen ook samenwerken met andere medische professionals om een ​​behandelplan te integreren om musculoskeletale problemen op te lossen.


Bouwen aan een sterker lichaam


Referenties

Flynn-Evans, EE, Shekleton, JA, Miller, B., Epstein, LJ, Kirsch, D., Brogna, LA, Burke, LM, Bremer, E., Murray, JM, Gehrman, P., Rajaratnam, SMW, & Lockley, SW (2017). Circadiaanse fase- en fasehoekstoornissen bij primaire slapeloosheid. Slaap, 40(12), 10.1093/sleep/zsx163. doi.org/10.1093/sleep/zsx163

Salisbury-Afshar E. (2018). Management van slapeloosheidsstoornis bij volwassenen. American Family Physician, 98(5), 319–322.

Sun, Q., & Tan, L. (2019). Primaire slapeloosheid vergelijken met slapeloosheid die voorkomt bij een ernstige depressie en een gegeneraliseerde angststoornis. Psychiatry Research, 282, 112514. doi.org/10.1016/j.psychres.2019.112514

Hung, CM, Li, YC, Chen, HJ, Lu, K., Liang, CL, Liliang, PC, Tsai, YD, & Wang, KW (2018). Risico op dementie bij patiënten met primaire slapeloosheid: een landelijke op de bevolking gebaseerde case-controlstudie. BMC psychiatry, 18(1), 38. doi.org/10.1186/s12888-018-1623-0

Guo, HM, Liu, M., Xiang, YT, Zhao, J., Ungvari, GS, Correll, CU, Ng, CH, Chiu, HF, & Duan, ZP (2017). Slapeloosheid bij volwassenen met chronische hepatitis B, leverfalen en cirrose: een case-controlstudie. Perspectives in psychological care, 53(1), 67–72. doi.org/10.1111/ppc.12138

Het belang van de Gluteus Maximus-spieren begrijpen

Het belang van de Gluteus Maximus-spieren begrijpen

Mensen die last hebben van pijn in de billen kunnen het moeilijk maken om te zitten, lopen of eenvoudige, alledaagse taken uit te voeren. Kan het begrijpen van de anatomie, locatie en functie van de gluteus maximus-spier helpen bij spierrevalidatie en mogelijke blessures voorkomen?

Het belang van de Gluteus Maximus-spieren begrijpen

Gluteus maximus

De gluteus maximus is de grootste menselijke lichaamsspier die verantwoordelijk is voor heupextensie, externe rotatie, adductie en abductie, evenals het vermogen om rechtop te staan. De primaire spier strekt zich zijdelings uit en houdt het lichaam rechtop door het benige bekken en de romp te ondersteunen. (Neto WK et al., 2020) Wanneer de gluteus maximus gespannen, gewond of zwak is, kan dit leiden tot pijn en ontsteking.

Veel voorkomende symptomen kunnen zijn:

  • Stijfheid in de bil
  • Ongemak tijdens het zitten
  • Moeilijk opstaan ​​vanuit zitten
  • Moeilijkheden om voorover te buigen
  • Pijn bij het lopen, vooral boven of op een heuvel
  • Pijn in de onderrug en/of stuitje

Anatomie en structuur

De spieren waaruit de bilspieren bestaan, zijn de gluteus maximus, gluteus medius en gluteus minimus. De gluteus medius loopt onder de gluteus maximus en de gluteus minimus bevindt zich onder de gluteus medius.

De gluteus maximus is een van de sterkste spieren. Vezels uit de spier zijn verbonden met verschillende lichaamsdelen, waaronder het dijbeen/dijbeen en de iliotibiale band, die bestaat uit bindweefsel dat langs de dij loopt. De superieure gluteale slagader transporteert bloed van het hart naar de bilspieren.

Zenuw voorraad

De inferieure gluteale zenuw, onderdeel van de sacrale plexustak, innerveert de maximus-spier. De sacrale plexuszenuwen ondersteunen de motorische en sensorische functie in de dijen, onderbenen, voeten en bekken. De heupzenuw loopt onder de gluteus maximus, van de onderrug tot aan het been, en is vaak de oorzaak van zenuwpijn in en rond het gebied. (CarroLP et al., 2016) De belangrijkste zenuw van het perineum is de pudenduszenuw, die onder de gluteus maximus-spier loopt.

Locatie

De gluteus maximus-spier definieert de billen. Het kan een oppervlakkige spier worden genoemd, soms ook wel spieren genoemd die helpen vorm te geven. De oorsprong van de gluteus maximus is verbonden met het heiligbeen, het ilium of het grote bovenste deel van het heupbot, het thoracolumbale fasciaweefsel en de sacrotuberale ligamenten die zijn bevestigd aan de achterste superieure iliacale wervelkolom. De gluteus maximus heeft een hoek van 45 graden van het bekken naar de billen en wordt vervolgens ingebracht ter hoogte van de gluteale tuberositas van het dijbeen en het iliotibiale kanaal.

Variaties

Soms kan in zeldzame gevallen een dubbele spier afkomstig zijn van de gluteus maximus-spier. Het komt echter vaker voor dat de gluteus maximus-spiervezels in verschillende lichaamsdelen kunnen worden ingebracht dan waar ze doorgaans worden ingebracht. (Taylor, VG, Geoffrey & Reeves, Rustin. 2015Dit kan een aandoening veroorzaken die het grotere trochanterpijnsyndroom of GTPS wordt genoemd. Ontsteking van de gluteus medius, minimale pezen en slijmbeursontsteking kunnen ook GTPS veroorzaken. Mensen met GTPS hebben last van gevoeligheid of een kloppend gevoel aan de buitenkant van de heup en dij als ze op hun zij liggen, samen met andere symptomen.

Functie

De gluteus maximus strekt zich uit en draait het heupgewricht naar buiten, waardoor het lichaam wordt gestabiliseerd. Het is zeer betrokken tijdens hardloop- en wandelactiviteiten. Regelmatig wandelen is doorgaans niet gericht op krachttraining van de gluteus maximus. De gluteus maximus bevordert echter het evenwicht tijdens het lopen en andere activiteiten door het bekken en de houding rechtop te houden.

Algemene voorwaarden

De meest voorkomende aandoening die verband houdt met de gluteus maximus is spierspanning, en het diepe gluteus maximus-syndroom is een andere aandoening die pijn kan veroorzaken en waarbij de spieren betrokken zijn.

Spierpijn

Een spierspanning kan het gevolg zijn van het te veel strekken en belasten van de spier, waardoor deze overbelast raakt of scheurt. (Falótico GG et al., 2015) Dit kan gebeuren als u niet goed opwarmt of afkoelt, blessures bij herhaaldelijk gebruik en overmatige lichaamsbeweging. Als alternatief kan het niet trainen en niet gebruiken van uw gluteus maximus deze verzwakken, wat kan leiden tot lage rugpijn, heuppijn en stabiliteits- en houdingsproblemen. (Jeong UC et al., 2015)

Diep gluteus maximus-syndroom

Dit syndroom veroorzaakt pijn in de billen wanneer de heupzenuw bekneld raakt. (Martin, HD et al., 2015) De locatie van de pijn kan zorgverleners helpen bepalen waar de zenuw vastzit. Degenen met het diepe gluteus maximus-syndroom kunnen verschillende soorten ongemak ervaren, waaronder (Martin, HD et al., 2015)

  • Gevoelloosheid en tintelingen in het been
  • Pijn bij het zitten
  • Pijn bij het lopen
  • Pijn die uitstraalt naar de rug en heupen en naar de dij

Om de aandoening te diagnosticeren, kan een zorgverlener een lichamelijk onderzoek en verschillende tests uitvoeren om andere aandoeningen uit te sluiten die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken.

Behandeling en revalidatie

Als er pijn in de billen en/of onderste ledematen is, is het belangrijk om een ​​huisarts, chiropractor of fysiotherapeut te raadplegen. Ze zullen de kracht van de gluteusspieren evalueren om eventuele spanning of zwakte te diagnosticeren. Van daaruit zullen ze een persoonlijk behandelplan ontwikkelen om de blessure te helpen genezen, de spieren te versterken en de functie te herstellen. De behandeling omvat rekoefeningen zodra de spanning is gerust en verbetert.

  • Aanbevelingen kunnen bestaan ​​uit het nemen van een paar dagen vrij om de spier te laten rusten, of op zijn minst te stoppen met het uitvoeren van het werk of de activiteit die de spanning veroorzaakte.
  • IJs en vrij verkrijgbare medicijnen zoals ibuprofen kunnen ontstekingen helpen verminderen.
  • Bij zwakke gluteus maximus zal een fysiotherapeut de spier versterken en opnieuw trainen met een op maat gemaakt oefenprogramma. (Jeong UC et al., 2015)
  • Behandeling voor het diepe gluteus maximus-syndroom kan een conservatieve behandeling omvatten, zoals chiropractische decompressie en herschikking, fysiotherapie, medicijnen tegen pijn en ontstekingen, en injecties.
  • Als conservatieve behandelingen de pijn niet verlichten, kan een eerstelijnszorgverlener een operatie aanbevelen. (Martin, HD et al., 2015)

Werken met een chiropractisch fysiotherapieteam kan individuen helpen terug te keren naar de normale functie en de genezing te versnellen. Injury Medical Chiropractic and Functional Medicine Clinic werkt samen met eerstelijnszorgverleners en specialisten om een ​​behandelprogramma op maat te ontwikkelen via een geïntegreerde aanpak voor de behandeling van blessures en chronische pijnsyndromen, waarbij de flexibiliteit, mobiliteit en behendigheid worden verbeterd om pijn te verlichten en individuen te helpen terug te keren naar normale activiteiten. Als andere behandelingen nodig zijn, heeft Dr. Jimenez samengewerkt met topchirurgen, klinische specialisten, medische onderzoekers en revalidatieaanbieders om de meest effectieve behandelingen te bieden.


De wetenschap van beweging en chiropractische zorg


Referenties

Neto, WK, Soares, EG, Vieira, TL, Aguiar, R., Chola, TA, Sampaio, VL, & Gama, EF (2020). Gluteus Maximus-activering tijdens algemene kracht- en hypertrofie-oefeningen: een systematische review. Tijdschrift voor sportwetenschappen en geneeskunde, 19(1), 195–203.

Carro, LP, Hernando, MF, Cerezal, L., Navarro, IS, Fernandez, AA, en Castillo, AO (2016). Problemen met de diepe gluteale ruimte: piriformis-syndroom, ischiofemorale impingement en vrijlating van de heupzenuw. Spieren, ligamenten en pezendagboek, 6(3), 384–396. doi.org/10.11138/mltj/2016.6.3.384

Taylor, Victor & Guttmann, Geoffrey & Reeves, Rustin. (2015). Een variante accessoire spier van de gluteus maximus. Internationaal tijdschrift voor anatomische variaties. 8. 10-11.

Falótico, GG, Torquato, DF, Roim, TC, Takata, ET, de Castro Pochini, A., en Ejnisman, B. (2015). Bilpijn bij atleten: hoe moet het worden onderzocht en behandeld? Revista brasileira de ortopedia, 50(4), 462–468. doi.org/10.1016/j.rboe.2015.07.002

Jeong, UC, Sim, JH, Kim, CY, Hwang-Bo, G., en Nam, CW (2015). De effecten van spierversterkende oefeningen voor de bilspier en lumbale stabilisatieoefeningen op de lumbale spierkracht en balans bij patiënten met chronische lage rugpijn. Journal of Physical Therapy Science, 27(12), 3813–3816. doi.org/10.1589/jpts.27.3813

Martin, HD, Reddy, M., & Gómez-Hoyos, J. (2015). Diep gluteaal syndroom. Journal of heupsparende chirurgie, 2(2), 99–107. doi.org/10.1093/jhps/hnv029